 |
Τι γίνεται με τη θερινή άδεια σε περίπτωση που δεν χρησιμοποιηθεί; Μεταφέρεται στο επόμενο έτος; Βόμβα του Άρειου Πάγου με απόφασή για τις θερινές άδειες.
Ο Άρειος Πάγος με απόφαση του όρισε ότι η θερινή άδεια από εργασία στο δημόσιο δεν μπορεί να μεταφερθεί στο επόμενο έτος. Σε περίπτωση μάλιστα που δεν έχει χορηγηθεί με υπαιτιότητα του εργοδότη, θα πρέπει να πληρώνεται σε χρήμα με την απαραίτητη προσαύξηση των αποδοχών αδείας.
Το ανώτατο δικαστήριο απασχόλησε περίπτωση εργαζόμενου στη ΔΕΗ, η οποία κρίθηκε ότι «υποχρεούται να καταβάλει στον μισθωτό τις αποδοχές αδείας προσαυξημένες, κατά 100%, αφού, η μη χορήγησή τους οφείλεται σε υπαιτιότητα (ελαφρά αμέλεια) των οργάνων της ΔΕΗ».
Όπως διευκρινίζει ο Άρειος Πάγος, θα έπρεπε «πριν από τη λήξη κάθε ημερολογιακού έτους, να του χορηγήσουν την ετήσια άδειά του, έστω και αν ο εργαζόμενος δεν υπέβαλε την προβλεπόμενη από το άρθρο 4 του Α.Ν. 539/1945 αίτηση». Από την στιγμή που αυτό δεν είχε γίνει, θεωρήθηκε ότι είχε αμέλεια η ΔΕΗ και πρέπει να πληρώσει το διπλάσιο του ημερομισθίου για κάθε ημέρα άδειας που δεν δόθηκε.
Σύμφωνα με την απόφαση 455/2010, «δεν επιτρέπεται, ούτε με συμφωνία μεταξύ του εργαζομένου και του εργοδότη, η μεταφορά των ημερών της ετήσιας άδειας του τελευταίου, που δεν του χορηγήθηκαν από τον εργοδότη στο επόμενο ή στα μεθεπόμενα έτη, με συνέπεια να είναι ανίσχυρη τέτοια συμφωνία και ο εργοδότης ο οποίος δεν χορήγησε πλήρη την κανονική άδεια στο μισθωτό του, κατά τη διάρκεια του έτους που αυτή αφορά, να είναι υποχρεωμένος, από το τέλος του αντίστοιχου έτους να καταβάλει σε αυτόν τις αντίστοιχες προς τις ημέρες αυτές αποδοχές αδείας με προσαύξηση κατά 100%».
Ο Άρειος Πάγος με απόφαση του όρισε ότι η θερινή άδεια από εργασία στο δημόσιο δεν μπορεί να μεταφερθεί στο επόμενο έτος. Σε περίπτωση μάλιστα που δεν έχει χορηγηθεί με υπαιτιότητα του εργοδότη, θα πρέπει να πληρώνεται σε χρήμα με την απαραίτητη προσαύξηση των αποδοχών αδείας.
Το ανώτατο δικαστήριο απασχόλησε περίπτωση εργαζόμενου στη ΔΕΗ, η οποία κρίθηκε ότι «υποχρεούται να καταβάλει στον μισθωτό τις αποδοχές αδείας προσαυξημένες, κατά 100%, αφού, η μη χορήγησή τους οφείλεται σε υπαιτιότητα (ελαφρά αμέλεια) των οργάνων της ΔΕΗ».
Όπως διευκρινίζει ο Άρειος Πάγος, θα έπρεπε «πριν από τη λήξη κάθε ημερολογιακού έτους, να του χορηγήσουν την ετήσια άδειά του, έστω και αν ο εργαζόμενος δεν υπέβαλε την προβλεπόμενη από το άρθρο 4 του Α.Ν. 539/1945 αίτηση». Από την στιγμή που αυτό δεν είχε γίνει, θεωρήθηκε ότι είχε αμέλεια η ΔΕΗ και πρέπει να πληρώσει το διπλάσιο του ημερομισθίου για κάθε ημέρα άδειας που δεν δόθηκε.
Σύμφωνα με την απόφαση 455/2010, «δεν επιτρέπεται, ούτε με συμφωνία μεταξύ του εργαζομένου και του εργοδότη, η μεταφορά των ημερών της ετήσιας άδειας του τελευταίου, που δεν του χορηγήθηκαν από τον εργοδότη στο επόμενο ή στα μεθεπόμενα έτη, με συνέπεια να είναι ανίσχυρη τέτοια συμφωνία και ο εργοδότης ο οποίος δεν χορήγησε πλήρη την κανονική άδεια στο μισθωτό του, κατά τη διάρκεια του έτους που αυτή αφορά, να είναι υποχρεωμένος, από το τέλος του αντίστοιχου έτους να καταβάλει σε αυτόν τις αντίστοιχες προς τις ημέρες αυτές αποδοχές αδείας με προσαύξηση κατά 100%».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου