Έχοντας φτάσει μια ανάσα από τα χαμηλά 10ετίας και τις 1.467 μονάδες, επίπεδα που ο ΓΔ… ακούμπησε και γύρισε ανοδικά τόσο το Μάρτιο του 2003 όσο και το Μάρτιο του ’09, τα πάντα είναι ανοικτά πλέον.
Βεβαίως τα επίπεδα που αναφέρουμε παραπάνω έχουν αποδειχτεί δυνατό ανάχωμα και φυσικά οριοθετούν εντελώς αρνητικές υπερβολές, όμως η τωρινή κατάσταση – κατά την άποψή μας - δεν είναι καθόλου συγκρίσιμη με τις δύο προηγούμενες.
Τα πάντα για το αν θα πάει σε καινούρια χαμηλά ο ΓΔ ή αν θα ακολουθήσει το γύρισμα των δύο άλλων περιπτώσεων, εξαρτώνται από τη συμπεριφορά και τις αντοχές που θα επιδείξουν οι τραπεζικές μετοχές.
Προς το παρόν οι τράπεζες δε δείχνουν ικανές να βάλουν τη «φιτιλιά», αν και το (τεχνικό) γύρισμα μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή, δεδομένου ότι η αγορά είναι μόνιμα σε υπερπουλημένα επίπεδα.
Και στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις που η αγορά μετέτρεψε σε… αφετηρία αντίδρασης τον «πάτο» των 1.467 μονάδων, ξεκίνησε παγκόσμιου εύρους bull market. Το 2003 η «φιτιλιά» δόθηκε άμα του ξεκινήματος του πολέμου του κόλπου (ΙΙ). Τότε, οι αγορές προέρχονταν από τετραετή πτώση - αποφόρτιση από τα υψηλά και τη φούσκα ’99 και 2000 (dot com κ.λπ.).
Το Μάρτιο του ’09, το παγκόσμιο χρηματιστηριακό ράλι «επιδοτήθηκε λόγω του ότι προεξοφλήθηκε (και πανηγυρίστηκε ανάλογα) η διάσωση του τραπεζικού και χρηματοοικονομικού στερεώματος.
Η τωρινή κατάσταση είναι εντελώς ιδιόμορφη και ιδιάζουσα. Οι παγκόσμιες χρηματιστηριακές αγορές μέχρι προ ενάμιση περίπου μήνα, δηλαδή έως ότου κλιμακώθηκε η κρίση στην Ελλάδα και έφερε ντόμινο στη Νότια Ευρώπη, πήγαιναν πολύ καλά, απέχοντας περίπου 25% με 30% από τα ιστορικά υψηλά τους γενικά.
Οι διεθνείς αγορές λοιπόν, δεν έχουν δεχτεί «λιώσιμο» αποτιμήσεων ανάλογο με αυτά που προηγήθηκαν από τα ράλι του ’03 και του ’09. Αυτό βεβαίως, είναι θεωρητικό και δεν «εγγυάται» κατ’ ανάγκη κάτι. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει, οι αγορές έχουν απομακρυνθεί από τα παραδοσιακά ορθολογικά στερεότυπα που οδηγούν (και δικαιολογούν) τις ανόδους, ήτοι τα αποτελέσματα των εταιρειών κ.λπ.
Πλέον, η τεράστια επενδυτική βιομηχανία είναι ικανή να «τραβήξει» υποχρεωτικά όσο υψηλά θέλει τις αγορές, έτσι ώστε να διοχετευτεί – απασχοληθεί κερδοφόρα η διαθέσιμη ρευστότητα. Και το αντίστροφο βεβαίως.
Από την άλλη πλευρά και στο ΧΑ τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά, δεδομένου ότι η χώρα δεν έχει γλιτώσει το δρόμο της χρεοκοπίας ή της αναδιάρθρωσης δανεισμού. Πέρα από μια τεχνικής μορφής αντίδραση λοιπόν η οποία μπορεί να έρθει απότομα, το ΧΑ δεν έχει – σ’ αυτή τη φάση - «καύσιμο» προεξόφλησης.
Τα μαντάτα από τον κλάδο των τραπεζών δεν είναι καθόλου ευχάριστα και σε καμιά περίπτωση δε δείχνουν ότι μπορούν να υποστηρίξουν έστω και τις τωρινές τους αποτιμήσεις. Κατακόρυφη πτώση κερδοφορίας, κίνδυνος να γυρίσουν σύντομα σε ζημιές, κλιμάκωση επισφαλειών και γενικώς θολό τοπίο συνθέτουν την εικόνα που επικρατεί στον τραπεζικό κλάδο.
Θυμίζουμε ότι οι τράπεζες – παρ’ ότι έχουν πλησιάσει – δεν έχουν (ακόμη) πιάσει τα περυσινά χαμηλά τους. Ο λόγος που ο ΓΔ «προηγείται» της πτώσης των τραπεζών είναι ότι φέτος «παραδόθηκαν» και blue chips όπως ΟΠΑΠ και ΟΤΕ που πέρυσι έδειξαν σαφώς μεγαλύτερη ανθεκτικότητα.
Ο ΟΠΑΠ στις 6/3/09 ήταν στα 18,50 ευρώ, ήτοι πλέον των 5 ευρώ υψηλότερα από τα 12,30 ευρώ που διαπραγματεύεται τώρα, ενώ ο ΟΤΕ ήταν πέρυσι το Μάρτιο ήταν πάνω από τα 10 ευρώ και χθες έκλεισε στα 6,67 ευρώ.
Ζητούμενο λοιπόν για να αντιστραφούν οι όροι στο ΧΑ και να υπάρξει… άλλοθι ή αφορμή που θα δικαιολογούσε αλλαγή της τάσης, δηλαδή να φανούν απτά και υπαρκτά σημάδια καλυτέρευσης των δημοσιονομικών. Μόνο τότε θα μπορούν και οι τράπεζες να δουν φως στο τούνελ της αναστροφής των επιδεινούμενων αποτελεσμάτων τους…
Και φυσικά, όταν γίνει αυτό, το «παιχνίδι» προεξόφλησης θα μπει μπροστά και για το ελληνικό χρηματιστήριο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου