Σπατάλες δισεκατομμυρίων ευρώ καλύπτονται πίσω από τη συζήτηση και τις καθυστερημένες έρευνες για τις μίζες της Siemens (και άλλων...) προς το πολιτικό σύστημα.
Την ίδια ώρα που οι βουλευτές διαπιστώνουν (δήθεν έκπληκτοι) πως μεγάλοι προμηθευτές του Δημοσίου είχαν διαβρώσει πλήρως τους αρμοδίους για την προστασία του δημόσιου χρήματος, όπως οι πολιτικοί προϊστάμενοι και τα υπηρεσιακά στελέχη υπουργείων, οι πάντες ασχολούνται με τα 50 - 100 εκατ. ευρώ που μοιράστηκαν την τελευταία 20ετία.
Έτσι παραλείπουν να αναφέρουν πως οι μίζες ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου και στην ουσία επέτρεψαν τη διασπάθιση δεκάδων δισ. ευρώ από εργολάβους και άλλα καρτέλ, στα οποία συμμετείχαν ισχυροί εγχώριοι και διεθνείς όμιλοι.
Η πολιτική τάξη εμφανίζεται διατεθειμένη να υπολογίσει, μέχρις... ευρωλεπτού, τις μίζες που έλαβαν διάφοροι πρώην υπουργοί ή βουλευτές που έχουν πέσει εδώ και χρόνια στην ξέρα της αφάνειας.
Όμως, ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση δείχνουν διατεθειμένες να προχωρήσουν σε πραγματικό απολογισμό του κόστους αρκετών από τα «πανηγύρια» των δύο τελευταίων δεκαετιών, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τα μεγάλα έργα υποδομής (Εγνατία, ΠΑΘΕ, σιδηρόδρομοι, κ.λπ.) και τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (ΚΠΣ). Στα περισσότερα «πανηγύρια» συμμετείχαν και όσοι σήμερα εμφανίζονται ως διακινητές μαύρου πολιτικού χρήματος (Siemens, κ.λπ.).
Η μίζα ήταν το εισιτήριο για το μεγάλο πάρτι... Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα: Μέχρι σήμερα δεν υπήρξε ουσιαστικός απολογισμός του πραγματικού κόστους, το οποίο υπολογίζεται κοντά στα 15 δισ., όταν το 2000 προβλεπόταν πως θα κυμανθεί κοντά στα 2,7 δισ. ευρώ. Και το τεράστιο κόστος για την ελληνική οικονομία (σε σύγκριση με τα περιορισμένα οφέλη, τις εγκαταστάσεις που «σαπίζουν» αναξιοποίητες, κ.λπ.) είναι η μία πλευρά του νομίσματος.
Το Δημόσιο επιβαρύνθηκε ακόμα περισσότερο επειδή τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια ολοκλήρωσης των ολυμπιακών έργων επέτρεψαν σε διάφορους αετονύχηδες να ξεψαχνίσουν τον κρατικό προϋπολογισμό.
Είναι χαρακτηριστικό πως ολυμπιακά έργα ανατίθεντο με σχεδόν μηδενική έκπτωση (0,1%!), οι υπερβάσεις ήταν κοινός τόπος, ενώ ακόμα και σήμερα ορισμένα δεν έχουν αποπληρωθεί. Κορυφαίο παράδειγμα η ανάθεση, 12 μήνες πριν από τους Αγώνες, της επέκτασης του προαστιακού στο τμήμα Σιδηροδρομικό Κέντρο Αχαρνών - Πειραιάς στην κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ ΤΕΡΝΑ - Siemens με μηδενική έκπτωση.
Υποτίθεται πως το έργο θα παραδιδόταν σε οκτώ μήνες, δηλαδή πριν από τους Ολυμπιακούς. Έχουν περάσει σχεδόν οκτώ χρόνια και ουδείς γνωρίζει πότε θα ολοκληρωθεί και πόσο θα κοστίσει. Η τακτική του «μαύρου κουτιού» δεν εφαρμόστηκε μόνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και σε κρίσιμα έργα που απορρόφησαν δεκάδες δισ. ευρώ τα τελευταία χρόνια, όπως οι οδικοί άξονες (Εγνατία Οδός, ΠΑΘΕ), το σιδηροδρομικό δίκτυο και διάφορα προγράμματα του ΚΠΣ. Ουδείς γνωρίζει, για παράδειγμα, πόσο κόστισε η Εγνατία Οδός, η εκμετάλλευση της οποίας πρόκειται να παραχωρηθεί σε ιδιώτες. Ο Σ. Λαμπρόπουλος, για αρκετά χρόνια ανώτερο στέλεχος της Εγνατίας Οδού ΑΕ, που διαχειρίζεται τα έργα στον οδικό άξονα, είναι σήμερα γεν. γραμματέας Συγχρηματοδοτούμενων Έργων στο Υπουργείο Υποδομών.
Θα μπορούσε να προχωρήσει σε μια σύγκριση μεταξύ του προϋπολογισμού των δεκάδων εργολαβιών του οδικού άξονα και του τελικού κόστους. Αντίστοιχη η εικόνα και στο σιδηροδρομικό δίκτυο, για την αναβάθμιση του οποίου σπαταλήθηκαν περί τα 15 δισ. αλλά ούτε το τμήμα Αθήνα - Θεσσαλονίκη δεν υποστηρίζει πλήρως ηλεκτροκίνηση!
Προαστιακός και Μετρό όμηροι της Siemens
«ΟΜΗΡΟΣ» της Siemens εμφανίζεται το Υπουργείο Υποδομών. Για δύο κρίσιμα έργα, το Μετρό και τον Προαστιακό της Αθήνας, το υπουργείο «δεσμεύεται» με τη γερμανική εταιρεία. Εμπλοκή έχει προκύψει γύρω από τη σύμβαση για την εγκατάσταση ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού στις επεκτάσεις προς το Ελληνικό, το Περιστέρι και το Χαϊδάρι, που έπρεπε ήδη να λειτουργούν.
Το πρόβλημα ενδέχεται να οδηγήσει στο παράδοξο της ολοκλήρωσης, έστω και με σημαντική καθυστέρηση των σταθμών, οι οποίοι όμως δεν θα μπορούν να τεθούν σε κανονική λειτουργία.
Η Siemens συμμετέχει στα έργα του μετρό από την πρώτη σύμβαση του 1992 και μάλιστα, λόγω της τεχνολογίας που έχει εγκαταστήσει στο αρχικό δίκτυο, έχει εξασφαλίσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για το σύνολο του έργου.
Αν επιλυθεί το πρόβλημα σε εύλογο χρονικό διάστημα, εκτιμάται ότι θα παραδίδονται σταδιακά οι σταθμοί Ηλιούπολης, Αλίμου, Αργυρούπολης, Ελληνικού, Περιστερίου, Ανθούπολης και Χαϊδαρίου.
Πέρα από τους νέους σταθμούς, η συμμετοχή της Siemens σε κοινοπρακτικό σχήμα με την Ελλάκτωρ στην επέκταση του Μετρό στον Πειραιά οδήγησε σε μπαράζ προσφυγών στην Ε.Ε. Ανταγωνίστριες εταιρείες προσέβαλαν τη συμμετοχή της Siemens, εξαιτίας της αποκάλυψης του σκανδάλου των παράνομων χρηματισμών.
Το μπαράζ προσφυγών στην Ε.Ε. ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2009 και μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει (επισήμως) ούτε ανάδοχος.
Πέρα από το Μετρό της Αθήνας, σε «δυσεπίλυτο γρίφο» εξελίσσεται η συμμετοχή της εταιρείας στην επέκταση του Προαστιακού Αθηνών στον Πειραιά. Το έργο ανακαίνισης της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιάς - ΣΚΑ, αρχικού προϋπολογισμού 160 εκατ. ευρώ, κατοχυρώθηκε το 2003-04 στην κοινοπραξία Άκτωρ - Τέρνα - Siemens, η οποία προσέφερε σχεδόν μηδενική έκπτωση.
Το έργο, το οποίο είχε χαρακτηριστεί «επείγον ολυμπιακό έργο», έπρεπε να ολοκληρωθεί σε 8 μήνες από την υπογραφή της σύμβασης, με εξ ολοκλήρου εθνικά κονδύλια. Ωστόσο, το έργο δεν έχει ολοκληρωθεί ως σήμερα, έπειτα από μπαράζ προσφυγών στο ΣτΕ από ομάδες πολιτών και δημοτικών παρατάξεων.
Μετέπειτα όμως το έργο ξαναεντάχτηκε, σιωπηρά, στα συγχρηματοδοτούμενα (Γ’ ΚΠΣ). Μάλιστα, πέρυσι δόθηκε η έγκριση, από την υπουργό Ανταγωνιστικότητας Λούκα Κατσέλη, της εκταμίευσης 92 εκατ. ευρώ στην κοινοπραξία.
Ως σήμερα, υπολογίζεται ότι έχει υλοποιηθεί το 50%-60% του φυσικού αντικειμένου της σύμβασης και εφόσον τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα, η κοινοπραξία θα λάβει ακόμα 100 εκατ. ευρώ, καθώς ο προϋπολογισμός της σύμβασης έχει αναθεωρηθεί προς τα επάνω κατά 20-30 εκατ. ευρώ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου