ΝΕΚΡΟΣ Η ΖΩΝΤΑΝΟΣ;;;ΕΝΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟ...ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ.

Ο Τζέιμς Ριντλ Χόφα Πρόεδρος του ισχυρότερου εργατικού συνδικάτου των ΗΠΑ γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1913 στη Βραζιλία της Κεντροδυτικής Πολιτείας της Ιντιάνα * Το 1920 ο ανθρακωρύχος πατέρας του πέθανε από καρκίνο του πνεύμονος, η μητέρα του έγινε πλύστρα και ο ίδιος συνεισέφερε στο πενιχρό κομπόδεμα της οικογένειας κάνοντας μαζί με τα αδέλφια του δουλειές του ποδαριού * Το 1929 και ενώ μαινόταν η διεθνής οικονομική κρίση ο «Τζίμι» έπιασε δουλειά ως εργάτης στις αποθήκες της Επιχείρησης Χονδρικής Πώλησης Ειδών Τροφίμων Κρόγκερ * Το 1931 συνάσπισε τους συναδέλφους του και απείλησαν με απεργία αν τα αφεντικά τους στην Κρόγκερ δεν δέχονταν να βελτιώσουν τις απάνθρωπες για τους εργάτες συνθήκες εργασίας. Υστερα από αρκετές ημέρες επίπονων διαπραγματεύσεων, η Κρόγκερ υποχώρησε ικανοποιώντας τα αιτήματα του νεοπαγούς συνδικάτου * Τα μέλη αυτού του συνδικάτου «πήρε» μαζί του ο Χόφα όταν λίγους μήνες αργότερα έγινε μέλος του Συνδικάτου των Οδηγών Φορτηγών (Teamsters' Union) που τα επόμενα χρόνια αναδείχθηκε εθνικής εμβελείας συνδικαλιστική δύναμη * Το 1936 γνώρισε τη 18χρονη Πολωνή Τζόζεφιν Ποσίβακ. Λίγους μήνες αργότερα παντρεύτηκαν. Απέκτησαν μαζί δύο παιδιά, την Μπάρμπαρα και τον Τζέιμς Τζούνιορ * Το 1957 η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας (AFL), που είχε εν τω μεταξύ συγχωνευθεί με το Κογκρέσο Βιομηχανικών Οργανώσεων (CIO), απέπεμψε τους Teamsters γιατί αρνούνταν να «συμμορφωθούν» με την πολιτική της συνομοσπονδίας * Την ίδια χρονιά ο Χόφα εξελέγη πρόεδρος των Teamsters ενώ η Ειδική Εξεταστική Επιτροπή της Γερουσίας (γνωστή ως Επιτροπή Μακ Κλίλαν, που διενεργούσε έρευνες γύρω από τα σκάνδαλα εκβιασμών στα συνδικάτα,) τον κατηγόρησε για υπεξαίρεση χρημάτων και δωροδοκία εταιρειών μεταφορών. Τελικώς ο Χόφα, ο οποίος είχε ήδη αρχίσει κάποιες ύποπτες «παρτίδες» με σημαίνοντα μέλη του υποκόσμου, αθωώθηκε. Επικεφαλής της Επιτροπής Μακ Κλίλαν ήταν ο Ρόμπερτ Κένεντι * Το 1964 ο Ρόμπερτ Κένεντι, υπουργός Δικαιοσύνης πλέον και ορκισμένος εχθρός του προέδρου των Teamsters, κατηγόρησε τον Χόφα για δωροδοκία των ενόρκων ομοσπονδιακού δικαστηρίου και πέτυχε την καταδίκη του σε οκτώ χρόνια φυλάκιση. Αλλα πέντε χρόνια προστέθηκαν στην ποινή, ύστερα από επιπρόσθετες κατηγορίες για ανάμειξη σε οικονομικά σκάνδαλα * Στις 23 Δεκεμβρίου 1971 ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ρίτσαρντ Νίξον χορήγησε αμνηστία στον Χόφα, που βγήκε από τη φυλακή την ίδια κιόλας ημέρα έχοντας εκτίσει πέντε από τα συνολικά ως 13 χρόνια της ποινής του * Ο περιοριστικός όρος για την αποφυλάκισή του (αναστολή της συνδικαλιστικής δράσης του ως το 1980) άνοιξε τον δρόμο για τον αντίπαλό του στο συνδικάτο Φρανκ Φιτσίμονς, ο οποίος και ανέλαβε την προεδρία των Teamsters * Στις 30 Ιουλίου 1975 ο συνταξιούχος πλέον Τζίμι Χόφα εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Οι αστυνομικοί μίλησαν για «ξεκαθάρισμα» της Μαφίας. Ως σήμερα το FBI δεν έχει διαλευκάνει την υπόθεση.


Ο ΤΖΕΪΜΣ (ΤΖΙΜΙ) ΧΟΦΑ ΦΘΑΝΕΙ στο αεροδρόμιο του Γουίλιαμσπορτ της Πενσυλβανίας μαζί με τον γιο του Τζίμι Τζούνιορ στις 12 Απριλίου 1971. Ο Τζίμι ο πρεσβύτερος επιστρέφει στις ομοσπονδιακές φυλακές Λιούισμπεργκ όπου εκτίει ποινή φυλάκισης 8 ετών για οικονομικά σκάνδαλα, ύστερα από ολιγοήμερη επίσκεψη στην πολωνή γυναίκα του Τζόζεφιν που είχε νοσηλευθεί εσπευσμένα με καρδιακά προβλήματα. Ενα χρόνο αργότερα ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον «εγκαινιάζει» τις προετοιμασίες για την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση χορηγώντας αμνηστία στον πάντα ισχυρό ­ για την προσέλκυση ψήφων ­ πρώην πρόεδρο των Teamsters
Νωρίς το πρωί της 30ής Ιουλίου 1975 ο 62χρονος Τζέιμς Ριντλ Χόφα, πρώην πρόεδρος του μεγαλύτερου εργατικού συνδικάτου των ΗΠΑ, φίλησε τη γυναίκα του, Τζόζεφιν, στο κατώφλι του εξοχικού τους στη Λίμνη Οριον, 40 μίλια έξω από το Ντιτρόιτ. Θα γυρνούσε σπίτι το αργότερο στις τέσσερις το απόγευμα· είχε να ψήσει τις μπριζόλες για το βραδινό. Διάολε, αποκλείεται να αργούσε. Το ραντεβού του με τον πρώην συγκάτοικό του στη «στενή» Αντονι Προβεντσάνο (γνωστό στην πιάτσα ως «Τόνι Προ»), τον μαφιόζο Αντονι Τζιακαλόνε (για τους φίλους «Τόνι Τζακ») και τον Λέοναρντ Σουλτς («τσιράκι» του Τζιακαλόνε) θα ήταν μια συνοπτική διαδικασία, σταράτες κουβέντες για «μπίζνες».
Ο Τζέιμς Ριντλ Χόφα δεν γύρισε εκείνο ούτε κανένα άλλο απόγευμα στο σπίτι του. Τελευταία φορά εθεάθη στο πάρκινγκ του εστιατορίου Marchus Red Fox στο Μπλούμφιλντ Τάουνσιπ του Μίσιγκαν. Μάρτυρες τον είδαν να κάνει δύο τηλεφωνήματα (στις 2.30 μ.μ. και στις 3.30 μ.μ.) σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο έξω από ένα κατάστημα σιδερικών. Το πρώτο έγινε στη γυναίκα του Τζόζεφιν («Μήπως τηλεφώνησε ο Τόνι Τζιακαλόνε;»), το δεύτερο σε έναν φίλο του από παλιά, τον Λούις Λίντο, που νοίκιαζε λιμουζίνες («Που να πάρει, ο Τόνι Τζακ δεν ήρθε. Ερχομαι από 'κεί»). Πολλοί μίλησαν για «ξεκαθάρισμα» της Μαφίας: το πιο πιθανό είναι να τον «τσιμέντωσαν», κατά την προσφιλή τακτική τους, είτε μέσα σε πυλώνα είτε μέσα σε βαρέλι. Η εξαφάνισή του έμεινε για τους Αμερικανούς ό,τι και ο θάνατος του Τζον Κένεντι ή της Μέριλιν Μονρόε: ένα αίνιγμα που δεν ζητεί μία λύση αλλά πολλούς μύθους. Διόλου τυχαίο ότι ως σήμερα το FBI δεν έχει διαλευκάνει την υπόθεση.
Ο Τζίμι (όπως έμεινε γνωστός) Χόφα ήταν παιδί του «Κραχ» (1929). Ηταν μόλις 16 ετών όταν η ατσαλάκωτη ευημερία του 1920 βρέθηκε στα βουρκόνερα της Μεγάλης Οικονομικής Κρίσης (Great Depression) με τη χρηματαγορά να παρασύρεται σε μία ακατάσχετη πτώση, τους ανέργους να φθάνουν τα 13 εκατομμύρια (ο ένας στους τέσσερις εργάτες), τις τράπεζες να χρεοκοπούν κατά εκατοντάδες και τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Χέρμπερτ Χούβερ να αγωνίζεται να περισώσει ένα φθισικό Αμερικανικό Ονειρο. Γιος ενός ανθρακωρύχου που πέθανε το 1920 από καρκίνο του πνεύμονα, ο Τζίμι βρήκε από νωρίς στη γύρα για το μεροκάματο. Κάποιος του «σφύριξε» για μια θέση στις αποθήκες της Επιχείρησης Χονδρικής Πώλησης Ειδών Τροφίμων Κρόγκερ στο Ντιτρόιτ, γιατί «όπως και να 'χει ο κόσμος πάντα πρέπει πάντα κάτι να τρώει». Οι συνθήκες απαράδεκτες ακόμη για τα δεδομένα της εποχής: 32 σεντς την ώρα, 12ωρη βάρδια (πληρώνονταν μόνο οι ώρες που γινόταν το ξεφόρτωμα στις αποθήκες, οι ώρες της αναμονής δεν «πιάνονταν») και ένας τραμπούκος εργοδηγός (πίσω από την πλάτη του οι εργάτες τον φώναζαν «ο Μικρός Μπάσταρδος») ο οποίος, κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας που του είχε παραχωρήσει η Επιχείρηση Χονδρικής Πώλησης Ειδών Τροφίμων Κρόγκερ, απέλυε χωρίς κανένα προφανή λόγο όποιον «γούσταρε».


Ο ΡΟΜΠΕΡΝΤ ΚΕΝΕΝΤΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕ να «στριμώξει» τον άσπονδο εχθρό του. Κατηγορίες για πλείστα οικονομικά σκάνδαλα αλλά και για τη δωροδοκία ενόρκων ομοσπονδιακού δικαστηρίου εκκρεμούσαν εις βάρος του προέδρου των Teamsters. Στη φωτογραφία, ο Τζέιμς Ριντλ (= Αίνιγμα) Χόφα αντικρίζει τον φακό μέσα από τα σίδερα των φυλακών της επαρχίας Χάμιλτον (9 Μαΐου 1967)
Το έδαφος αρκετά πρόσφορο για την ανάπτυξη μιας πρώιμης συνδικαλιστικής δράσης. Τα βήματα ήταν σταθερά αλλά κάπως δειλά ­ η ανεργία δεν είχε πάψει να θερίζει. Ενα βράδυ όμως δύο εργάτες της Κρόγκερ απολύθηκαν κακήν κακώς επειδή έκαναν ένα μικρό διάλειμμα για το μεταμεσονύκτιο κολατσιό τους. Τότε ο Χόφα συσπείρωσε τους εργάτες και ετοιμάστηκε για μια άτυπη λευκή απεργία. Κατόπιν εντολής του, η δουλειά σταμάτησε τη στιγμή ακριβώς που έφθασαν στις αποθήκες φορτωμένα τα φορτηγά της Κρόγκερ με ολόφρεσκες, ζουμερές φράουλες κατευθείαν από τη Φλόριδα. Τα αφεντικά της εταιρείας έπαθαν έναν μικρό πανικό και έπειτα από κάμποσες ημέρες σκληρών διαπραγματεύσεων ο νεοφώτιστος εργατοπατέρας από την Ιντιάνα διεκδίκησε και πέτυχε για τους εργάτες τής Κρόγκερ αύξηση 13 σεντς, μετριοπαθή ασφάλιση και, φυσικά, αναγνώριση του Federal Local 19341, του νέου συνδικάτου που έσπευσε αυθωρεί να δεχθεί στους κόλπους της η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας. Τον επόμενο χρόνο ο ίδιος ο Χόφα απολύθηκε από την Κρόγκερ. Η έξοδος όμως του ήταν λίαν πανηγυρική: πήρε μερικούς «δικούς» του από το συνδικάτο και άρχισαν να «ραίνουν» με ζαρζαβατικά τον πιο ενοχλητικό από τους εργοδηγούς.
Αμέσως μετά έπιασε μια δουλειά πλήρους απασχόλησης: έγινε μέλος του Συνδικάτου των Οδηγών Φορτηγών (International Brotherhood of Teamsters) και έβαλε σκοπό της ζωής του να το αναδείξει σε εθνικής εμβέλειας συνδικαλιστική δύναμη. Στα πρώτα αυτά χρόνια της πορείας του είναι δηλωμένος φιλοαριστερός ριζοσπάστης, ένας επαναστάτης συνδικαλιστής που έχει κηρύξει πόλεμο στο «κεφάλαιο», που δεν το έχει σε πολύ να μπλέξει σε φασαρίες με την αστυνομία (μια ημέρα συνελήφθη 18 απανωτές φορές για τη συμμετοχή του σε πικετοφορία) και να κάνει αιφνιδιαστικές «περιπολίες» σε αυτοκινητόδρομους υπερταχείας κυκλοφορίας προκειμένου να φέρει στο σωματείο του δεκάδες ανύποπτους (και συνήθως αγουροξυπνημένους) νταλικέρηδες που έχουν σταματήσει για να «κλέψουν» στα γρήγορα έναν υπνάκο. Το Συνδικάτο των Teamsters γίνεται χρόνο με τον χρόνο πανίσχυρο. Την περίοδο 1950-1970 (κατά την οποία μεσουρανεί ο Τζίμι Χόφα) η συνδικαλιστική πυκνότητα (ήτοι το ποσοστό των εργαζομένων που είναι οργανωμένοι σε συνδικάτο) αγγίζει το άκρως θεαματικό 35% (ποσοστό που θα αμέσως μετά θα πέσει στο πενιχρό 14%). Εν έτει 1957 ο σταυροφόρος του αμερικανικού συνδικαλιστικού κινήματος γίνεται και επισήμως πρόεδρος του Συνδικάτου των Teamsters. Κάπου εδώ αρχίζει το δεύτερο, το ζοφερό κεφάλαιο της ιστορίας «Χόφα». Ο ισόβιος διώκτης του, Ρόμπερτ (Μπόμπι) Κένεντι, δηλώνει αποφασισμένος να περισυλλέξει στοιχεία για την ανάμειξη του κάθε άλλο παρά αδέκαστου συνδικαλιστή σε μια σειρά από ύποπτες «μπίζνες». Επικεφαλής της Ειδικής Εξεταστικής Επιτροπής της Γερουσίας (γνωστής ως Επιτροπή Μακ Κλίλαν) που διενεργούσε έρευνες γύρω από τα σκάνδαλα εκβιασμών στα συνδικάτα και αργότερα ως υπουργός Δικαιοσύνης, αγωνίζεται να «στριμώξει» τον Χόφα. Δεν είναι ο μόνος που υποστηρίζει ότι ο πρόεδρος του μεγαλύτερου συνδικάτου των ΗΠΑ επιδίδεται κατ' εξακολούθησιν σε ανεξέλεγκτο εργοδοτικό συνδικαλισμό (διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες κάτω από το τραπέζι), σε «ξάφρισμα» του επικουρικού ταμείου του συνδικάτου, σε δωροδοκίες ενόρκων και σε αλισβερίσια με διάφορα σημαίνοντα μέλη του υποκόσμου. Η έχθρα μεταξύ τους θα πάρει τη μορφή προσωπικής «βεντέτας». Ο Χόφα χρησιμοποιεί τα δικά του «πυρομαχικά» στον πόλεμο με το «βουτυρόπαιδο», τον Κένεντι. Στο βιβλίο του Ντον Γουλφ «Μέριλιν Μονρόε ­ Ερευνα για μια δολοφονία», μάρτυρες καταθέτουν ότι ο πολλά βαρύς Τζίμι δεν δίστασε να τοποθετήσει μικρόφωνα παρακολούθησης στο σπίτι του Πίτερ Λόφορντ (ηθοποιού και κουνιάδου τού Τζον Κένεντι) προκειμένου να καταγράψει «πικάντικες» συζητήσεις και συνευρέσεις των αδελφών Κένεντι με τη Μέριλιν.
Πέντε χρόνια στη «στενή» (στις Ομοσπονδιακές Φυλακές Λιούισμπεργκ της Πενσιλβάνια) και εν έτει 1972 ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Ρίτσαρντ Νίξον σπεύδει να του χορηγήσει αμνηστία, γνωρίζοντας ότι εν όψει της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης δεν μπορεί να αδιαφορήσει για τον πάντα ισχυρό ­ στην προσέλκυση ψήφων ­ Τζίμι Χόφα. Τρία χρόνια αργότερα ο αμερικανικός συνδικαλιστής εξαφανίζεται μυστηριωδώς.
Η συνέντευξη που ακολουθεί φέρεται ως η τελευταία του Τζίμι Χόφα ­ ολοκληρώθηκε μόλις πέντε εβδομάδες πριν από την εξαφάνισή του. Παραχωρήθηκε στον Τζέρι Στάνεκι, ρεπόρτερ του ραδιοφωνικού σταθμού WXYZ του Ντιτρόιτ. Το τεύχος Δεκεμβρίου 1975 του περιοδικού «Playboy» που περιείχε την εν λόγω συνέντευξη σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων. Ο Τζέρι Στάνεκι κέρδισε το βραβείο καλύτερου ρεπόρτερ του Associated Press για την κάλυψη της υπόθεσης «Χόφα». Από το 1982 ο Τζίμι Χόφα «έχει κηρυχθεί σε αφάνεια» (θεωρείται νεκρός).